Η θεραπεία στα αρχικά στάδια είναι συντηρητική, δηλαδή με:

• φάρμακα
• θεραπευτικές ασκήσεις (καμπτικές)
• αεροβική γυμναστική (π.χ ποδήλατο, περπάτημα)

Χρησιμοποιούνται κυρίως φάρμακα για τον νευρόπονο. Παραδείγματα είναι η γκαμπαπεντίνη (Neurontin, Gabaront, Gabapentin κ.α.) και η πρεγκαμπαλίνη (Lyrica). Μπορούν να ανακουφίσουν τους πόνους των κάτω άκρων και να αυξήσουν την απόσταση βάδισης.

Η αγωγή αρχίζει με μικρότερες δόσεις που σταδιακά αυξάνονται. Χορηγούνται συνήθως για 3 με 6 μήνες ή ακόμη και σε πιο μακροχρόνια βάση. Δεν προκαλούν εξάρτηση, αλλά κατά τη διακοπή τους χρειάζεται σταδιακή μείωση της δόσης. Κύρια παρενέργεια τους είναι η υπνηλία και η αίσθηση ζάλης που εμφανίζονται κυρίως κατά την έναρξη της αγωγής και υποχωρούν καθώς ο οργανισμός συνηθίζει το φάρμακο.

Σε μερικές περιπτώσεις με πρόσφατη έναρξη συμπτωμάτων μπορεί να δοθεί ολιγοήμερη αγωγή με κορτιζόνη (Medrol). Τα αντιφλεγμονώδη γενικά αποφεύγονται.

Γιατί βοηθούν οι καμπτικές ασκήσεις;

Οι άνθρωποι με σπονδυλική στένωση συνήθως ανακουφίζονται όταν σκύβουν προς τα εμπρός. Με το σκύψιμο (κάμψη) αυξάνεται η ευρυχωρία του σπονδυλικού σωλήνα και μειώνεται η πίεση στις ρίζες των νεύρων.

Η κάμψη ανοίγει τα τρήματα των νεύρων και ελαττώνει την πίεση που ασκείται σε αυτά.

Η έκταση κλείνει τα τρήματα και πιέζει τα νεύρα.

Κατά την κάμψη τα πέταλα που βρίσκονται στη πίσω πλευρά της σπονδυλικής στήλης απομακρύνονται το ένα από το άλλο με αποτέλεσμα οι σύνδεσμοι που υπάρχουν ανάμεσά τους τεντώνουν και λεπταίνουν. Αντίθετα, όπως φαίνεται στη δεξιά εικόνα, κατά την έκταση οι σύνδεσμοι αυτοί γίνονται παχύτεροι, αναδιπλώνονται και προβάλλουν προς το σπονδυλικό σωλήνα.

Πότε πρέπει να αποφεύγονται οι ασκήσεις κάμψης;

Οι ασκήσεις κάμψης αυξάνουν την πίεση στους δίσκους και συνήθως αποφεύγονται σε περιπτώσεις οξείας δισκοκήλης. Οι ασκήσεις αυτές πρέπει να γίνονται με προσοχή όταν υπάρχει σοβαρή οστεοπόρωση, και να απογεύονται όταν υπάρχουν συμπιεστικά κατάγματα στην θωρακική ή την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης.

Ποιες είναι οι καμπτικές ασκήσεις;

Δείτε τις εδώ

Το περπάτημα και το ποδύλατο έχουν ευεργετικά αποτελέσματα σε ασθενείς με σπονδυλική στένωση. Καλό είναι να αποφεύγεται το περπάτημα σε έντονα κατηφορικό δρόμο.

Πότε χρειάζεται η χειρουργική αντιμετώπιση;

Όταν παρά τη συντηρητική αγωγή, τα συμπτώματα είναι έντονα, επίμονα και περιορίζουν τις καθημερινές δραστηριότητες, τότε η μόνη θεραπευτική επιλογή είναι η χειρουργική επέμβαση. Στις περιπτώσεις που αναπτύσσεται εξελισσόμενη παράλυση στα κάτω άκρα ή απώλεια ούρων, η επέμβαση δεν θα πρέπει να καθυστερεί. Όσο νωρίτερα αποκατασταθεί η βλάβη, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα της επέμβασης. Γενικά, περίπου το 80% των ανθρώπων που υποβάλλονται σε επέμβαση για τη σπονδυλική στένωση αναφέρουν καλά ή άριστα αποτελέσματα.

Τι επέμβαση χρειάζεται στη σπονδυλική στένωση;

Σκοπός της επέμβασης είναι να απελευθερωθούν οι πιεσμένες νευρικές ρίζες με τη διεύρυνση του κεντρικού σωλήνα της σπονδυλικής στήλης. Δείτε τις επεμβάσεις εδώ.